Auteur: update

In België, ik schreef het al eerder, worden soms mooie experimenten gedaan. Zoals nu met de Leefstraten, in Gent. Twee maanden lang worden straten autovrij en mogen bewoners zelf bepalen hoe ze de straat inrichten. Zo leert de gemeente wat de behoeften zijn, waar er structureel zaken kunnen veranderen, wat de toekomst nét iets vrolijker kan maken in wijken. Mooie conclusie van het artikel: bij de inrichting van straten komt er meer bewonersoverleg. “Dat is de stad die we willen zijn,” zegt een wethouder. “Het stadsbestuur moet niet alles zelf willen regelen.”
Helemaal van deze tijd, Gent. Dat noemen we geen burgerparticipatie, dat noemen we gewoon een mooie samen-leving. En in Nederland krijgt het reeds navolging. Ik zou zeggen, natuurlijk in Rotterdam – de stad waar veel nieuwe ontwikkelingen tot wasdom komen.

Gisteren hield ik een lezing over de BetekenisRevolutie. Een van de sheets die ik liet zien was een model van Alex van Emst. Na jaren van nadruk op systemen, overkoepelend beleid en voorwaarden/protocollen, staan de komende jaren in het teken van de professionaliteit en individuele moraliteit. Het kan niet meer anders, systemen lopen vast, net als onderhandelingen over alle voorwaarden die we elkaar opleggen voordat we aan het uitvoeren van werkzaamheden durven beginnen. En dan lees ik dit vanochtend in de krant. Een nationale politie. Opgesloten in beleid dat terugkeek in plaats van vooruit dacht. “Het ging steeds over structuren, over modellen en over schema’s, maar niet over de cultuur. Waar was de visie op de inhoud van het politiewerk?” De tragiek van de voortschrijdende tijdgeest. Bestuurders lopen achter de tijdgeest aan, schermen met cijfers van nog wat langer geleden om daarmee toekomstbeleid vorm te geven. Dat werkt niet meer. We hebben behoefte aan beleid met ruimte voor voortschrijdend inzicht. En met ruimte voor de individuele betekenis die mensen in hun werk leggen. Een structuur is niets zonder praktische, dagelijkse inhoud. En die dagelijkse invulling wordt gegeven door mensen die hun werk doen. Als het voor hen niet werkt, hoe denken we dan ooit resultaat te behalen?
Die BetekenisRevolutie kunnen we beter serieus nemen. Dat scheelt zoveel inspanning, geld, tijd en demotivatie.

En we zijn begonnen aan de lange mars door de instituties. De roep om vermindering van het rendementsdenken – als in: alleen letten op de financiële balans, en niet op het maatschappelijk rendement – en ruimte voor professionals klinkt steeds luider. Er gaat van alles veranderen, net als na een vorige lenteperiode, die tussen 1966 en 1971 namelijk. Ook toen demonstreerden studenten, leek het even met een sisser af te lopen maar begon al snel het maatschappelijk sentiment te kantelen. Er begon een lange mars door de instituties, waarbij ‘oude’ doctrines sneuvelden. Zo gaat dat, tijdens de lente. De kans op nieuwe denkrichtingen, nieuwe paden is dan het grootst..