In mijn boek De Seizoenen van de Tijdgeest leg ik uit dat tijdgeest in golven komt en dat we zo om de vijf à zes jaar een omslag meemaken. Dat illustreer ik altijd graag met voorbeelden uit de populaire cultuur (film, muziek, televisie) omdat die het snelst meebewegen met de tijd. Maar ook aan moderne kunst wijd ik een hoofdstuk. En dus aan het werk van Erwin Olaf, een fotograaf die ik hoog heb zitten. Zijn werk reflecteert de tijdgeest zo mooi en binnen ieder seizoen weet hij krachtige beelden te maken. De laatste (winterse) jaren veel verstild werk vol referenties aan oude schilderkunst, bijvoorbeeld. Zie Grief, hieronder, uit 2007. Maar nu hangen er op de fotobeurs Unseen ineens twee werken van hem die me diep raakten om hun engagement, hun krachtige statement. Anger en Tamed heten ze en zijn een reflectie op de aanslag op de redactie van Charlie Hebdo. Olaf in de Volkskrant: “iedereen gaat over tot de orde van de dag en schikt een beetje op. Langzaam maar zeker worden ons de normen van een ander opgedrongen.” Zoals bij zoveel goede kunst zie ik meerdere lagen in de foto’s. Ze raakten me in ieder geval. Steeds vaker zie ik weer engagement in de kunst. Dat past bij de tijdgeest. En Erwin Olaf heeft zijn hele carrière al laten zien dat hij de tijdgeest goed in de vingers heeft.
Erwin Olaf: Grief (2007)
Erwin Olaf: Tamed (2015)