Regelmatig geef ik in een workshop de deelnemers de opdracht om de top-10 te analyseren en op basis daarvan de trends te bepalen. Het komt vaak als een verrassing: wat populair is zegt inherent iets over de tijdgeest. Iets is immers niet voor niets populair. Muziek en film zijn eenvoudiger te ‘kraken’ dan moderne kunst. Daarbij is vaak sprake van meerdere lagen tegelijkertijd, elk met hun eigen betekenis. Toch komen er zo af en toe berichten voorbij waar ik als toekomstpsycholoog warm van word. Neem nu het onderstaande artikel in het kunstkatern van De Volkskrant. Het gaat over Puzzelkunst. Installaties van losse, maar zorgvuldig gedrapeerde objecten, waarvan de beschouwer de betekenis zelf bij elkaar moet puzzelen. En leg daar de jongste TrendRede naast: we zijn op zoek naar grip op een wereld die losgeslagen lijkt. De TrendRede beschrijft hoe ieder mens op zich een individuele bouwsteen is geworden, die tastend en zoekend zijn betekenis binnen het bouwwerk van de samenleving probeert te ontdekken en daarbij zijn eigen dwarsverbindingen legt. Omdat terugvallen op oude, bestaande (want vergane, onbetrouwbare) bindingen niet lukt of niet gewenst lijkt. The Me in We, noem ik het.
De voorhoede van de kunstwereld kan niet anders dan vooruit denken met de middelen, de gedachten van het heden. En reflecteert daarmee op wat er beweegt binnen de samenleving. Des te meer reden om eens een museum binnen te lopen. Je begrijpt de wereld beter. Je kunt natuurlijk ook een toekomstpresentatie boeken. Dat is een andere manier om verbinding te maken met morgen..
