Gisteren bezocht ik een bijeenkomst van Dutch Masters in Pakhuis de Zwijger, waarin Ivo van Hove centraal stond, regisseur en directeur van Toneelgroep Amsterdam. Die man kan goed vertellen, ik zou hem graag nog eens nader interviewen over de relaties die hij ziet tussen theater en tijdgeest. Heerlijk om te zien dat hij zijn anarchistisch-eigenwijze houding nooit kwijt is geraakt gedurende zijn loopbaan. Zijn stelregel: je moet nooit iets maken om de verwachtingen van de buitenwereld te volgen, maar altijd je eigen kompas varen, met het oog op die buitenwereld. Alleen dan bereik je waarvan je droomde. Het klinkt zo eenvoudig, maar ik kom dagelijks bij organisatie waar dat al jaren niet meer lukt. Sowieso zouden bedrijven meer dwarsverbindingen moeten zoeken met creatieve denkers als Van Hove en Adelheid Roosen, die ook al eens wijze woorden sprak over dit onderwerp. Ze hebben wijze woorden te melden over hoe ze hun organisatie zodanig inrichten dat de acteurs ’s avonds hun ding kunnen doen op de planken – of daarbuiten.
Opvallende uitspraak van Van Hove na een vraag over : “Theater hoeft niet per se commentaar te geven op de actualiteit. Het moet vooral een diepere reflectie geven op het leven van vandaag.” Ja! Riep ik nog net niet hardop. Reflectie vanuit enige afstand, verdieping eerder dan polarisatie, niet het conflict maar de loutering. Dat is wat de maatschappij nodig heeft – we beschreven die tendens al in de TrendRede. Ook de ontwikkelingen binnen het theater geven – vanzelfsprekend! – een inzicht in de tijdgeest.